ÖLÜM VUSLATIN YOLU

ÖLÜM: VUSLATIN YOLU

Ölüm,
Bilirim, yoktur gün, saat, dakika, saniyen.
Yoklar akýbetiyle süreriz ömrümüzü
Bir anda gelip çatarsýn kapýmýza
Ve çalmadan giresin sorgusuz sualsiz…
Alýp götürürsün bütün fanileri bekaya birer birer
Götürdüðün beni miyim yoksa bendeki beni mi?

Bilirim sen de emir kulusun
Ne diyebilirim ki…
Ne teklifin vardýr, ne de bir rican
Emir yüce yerden der durursun
Genç yaþlý demez,
Mekân ve zaman iþlemez sana,
Ne eþ tanýrsýn ne dost ne arkadaþ…

Ol deyince oldurandandýr emir
Biz de biliriz…
Noksansýz, zamansýz ve mekânsýz…
Tutup yakamýzdan alýrsýn bizden bizi
Yaka paça götürürken gerçek sevgiliye,
Nedendir bizim bu çekingenliðimiz,
Ýsteksizliðimiz…
Seven sevdiðine neden gitmek istemez ki?

Tanýþýklýðýmýz olmasa da bilirim seni
Benim de çýkacaksýn karþýma bir gün
Selam getirdim sana, diyeceksin…
Ne bana soracaksýn, ne de evladý ayalime
Ne de bir tereddüt geçireceksin vazifende
Alýp götüreceksin benden beni
Ben beni býrakýp fenaya, geleceðim
Ýster istemez ardýndan…

Dünyada kalacak sadece necis bedenim
Ardýmda býrakacaðým çaresiz bütün dünyalýklarýmý
Ben seninle baþ baþa yoldaþ olacaðýz
Sen ve ben yalnýz çýkacaðým yolculuðuma
Geride kalacak sevdiklerim, sevenlerim
Sevdalarým hüzünle bakacak ardýmdan
Sevmeyenlerim de olacak tabii
Sevinecekler belki de gidiþime
Nereden bilecek ki aðyar
Eriþirim ben gerçek sevgiliye..

Sen,
Vuslata açýlan yolumsun ölüm…
Bilirim her an çalabilirsin kapýmý
Belli ki gelmiþtir çoktan haberin:
En yakýnlarýmý alýp götürdün
Ne anne baba ne kardeþ býraktýn bana…
Arkadaþ, komþu, eþ, dost…
Birer birer katýverdin kervanýna,
Saçlarýmý aðarttýn,
Dizlerim taþýmakta zorlanýr beni,
Artýk dünyayý sýksam suyunu çýkaramýyorum
Belim baðýrdaðým tutmuyor artýk
Bir baston ayakta tutarken beni, yolumu þaþýrýyorum
Ben bile beni tanýmýyorum bazen…

Biliyorum ki haberindir bunlar
Anlýyorum…
Ama ne kadar hazýrým,
Bilmiyorum...
Nedense çok nankörsün ölüm
Kapýnda sýra beklerken birileri,
Yolunu gözleyenler hasretini çekerken,
Þuursuzca yaþayýp giden isteksiz yolcularýn,
Nice taze gençlerin,
Yaka paça alýp götürüyorsun birer birer.
Yaþýn baþýn anlamý yok, diyorsun bu yolda
Takdiri ilahidir bizim kaderimiz…

Kader…
Alnýmýza yazýlmýþ yazý
Yazýlan neyse odur olacak olan
Doðumla baþlayan bu tiyatroda
Baþrol oyuncusuyken bu senaryonun
Son noktasýdýr ölüm…

Ölüm,
Ne desem, ne söylesem bilmiyorum.
En sevdiklerimi, yakýnlarýmý, eþimi dostumu
Alýp götürdün birer birer
Beni bana býrakman boþuna deðil
Bilirim ki banadýr asýl haberin
Anla diyorsun,
Biliyorum…

Hazýrým…
Hazýrým hazýr olmasýna ama
Ýnsaným…
Dünya meþgalesi mani olurken bana
Korkuyorum…
Fikirsiz ve zikirsizlik girdabýnda yaþayýp
Sen ben kavgasýnda sürerken ömrümü
Bunca ihtarlara raðmen
Son nefeste gaflette olmaktan korkuyorum.

Umudum, arzum, hayalim;
Dost, kardeþ, yoldaþým olasýn.
Ýmanýma þahit, el ele kol kola güle oynaya
Fenadan kurtarýp uçurasýn bekaya beni.
Niyetim hayýr akýbetim de hayýr olasýn
Vuslata kavuþturan yolum
Gerçek sevgiliye kavuþturan
Rehberim olasýn
Ölüm…
18.04.2024







Sosyal Medyada Paylaşın: