Rüzgara uzanýyordu kadýn Heybetini bilmediði rüzgara Ýçine çýð düþüyordu kadýnýn, Yalnýz bir elma gibi bakýyordu ademe. Durmadan aþk söylerlerdi adamlar bu kadýna, Ellerini ýsýtýyorlardý, yaktýklarý yüreðinde. Aðaç kabuðundan kaçýp, Baþka sisli bir kentin üzerinde Adýmlýyor topuklu ruganýyla bu kadýn Yolu uzadýkça uzuyor, saçlarýda Yaþlarý damlýyor kanlýca, yüreðine. Ýçinde büyüyor Köksüz bir nilüfer. Gölgesini kaybettiði yerde hala bekliyor bu kadýn Yanýyor tanýdýk güneþlerinde. güneþide seviyor yanmayýda bu kadýn.. 02.10.2008 Sema KETBOÐA
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi_yürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.