BEN DOĞUNCA

BEN DOÐUNCA
Tütün dikme zamanýnýn,
Sonuna doðru doðmuþum.
Köyün ebesi müjde demiþ,
Müjde erkek, erkek oldu.
Herkes çok sevinmiþ.

Ben doðunca;
Kör bir makasla kesmiþler,
Ýsli lamba ýþýðýnda,
Göbek baðýmý.
Saracak bir bez bulamamýþ anam,
Çýplak bedenime.

Ýsyan etmiþ yoksulluða.
Olsun oðlum oldu ya demiþ.
Teselli etmiþ kendi kendini.
Eski elbisesini yýrtýp,
Bez yapmýþ ninem kendince.
Sarmýþlar küçük bedenimi sýkýca,
Tahta beþiðe.

Üçüncü günün ertesinde,
Tarlaya taþýmýþlar tahta beþiðimi.
Topraðý gördüm, tezeði, taþý,
Tanýdým kýzgýn güneþi, sabaný,
Çatlak topuklarý, nasýrlý elleri,
Ucuz lastik ayakkabýlarý…

Anam beni beslerdi,
Kocaman tahta kaþýkla,
Kocaman tabaktaki,
Mýsýr çorbasýna kaþýk sallardý.
Kuru ekmeði vardý,
Duru ayraný, bulguru, acý soðaný…

Aðladýðým kara geceler aydýnlanmadý hiç,
Gaz bitecek korkusundan,
Gazlý lamba bile sönük yanardý,
Beni beslerdi anam el yordamýyla karanlýkta,
Yarý aç, kendisi doymadan.

Ünal Güneþdoðdu


Sosyal Medyada Paylaşın: