ELHAMDÜLİLLAH !
Yaradan ne yazmýþsa, elbet ona kânîyim
Doðan her canlý gibi, ben de garip fânîyim.
Benzediðim o vakit, yere düþen yapraða.
Benden armaðan olsun, et, kemiðim topraða.
Göreceðimi gördüm, açýk gitmez gözlerim.
Þiir þiir yanacak, býraktýðým közlerim.
Ýnsan biriktirmeye, uðraþla geçti ömrüm.
Eleyerek çoðunu, azýný seçti ömrüm.
Çok düþündüm hem de çok, birini kýnamadan.
Onun çektikleriyle, kendimi sýnamadan.
Gönlümdeki defterden koptu bir bir sayfalar.
Gemim su alýr almaz, kaptan oldu tayfalar.
Ýþte o an anladým, dünya nasýl dönüyor.
Geceleyin yýldýzlar, neden yanýp sönüyor.
Baþý boþ deðil alem, muazzam bir düzen var.
Mikro-makro ne varsa, sonsuzluða dizen var.
Dünya bir han kul yolcu, istikamet ebede.
Kýble gönülse eðer, eþdeðerdir mabede.
Bilerek yaþýyorum, bilerek öleceðim.
Ýnþallah son nefeste, gülerek öleceðim.
(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.