YETMELİ ARTIK..!

YETMELÝ...
Hep mi ister bir insan, vermeyi düþünmez mi ?
Dünya bizlere deðil, ekseninde dönüyor.
Bir kez elindekini, sermeyi düþünmez mi ?
Ýðneli arý bile, bal verince yeniyor.

Dillindeki tek dua, "Allahümme rabbena"
Ýyi güzel ne varsa, yalnýz bana, hep bana.
Yüreðimi de al ye, kanýna bana bana.
Zaten artýk çarpmayý, býrakmayý deniyor.

Hatýr saymak yok sende, ne varsa silip attýn.
Neden beni yedi kat ellerle ayný tuttun ?
Hiç mi mutlu olmadýn, her þeyi mi unuttun ?
Üstüne kül serptiðin, o ateþ de sönüyor.

Ne yapsam bilmiyorum, ben artýk çok yoruldum.
Ýncinmek þöyle dursun, defalarca kýrýldým.
Bir çalar saat gibi, en son vakte kuruldum.
Tiyatro sona erdi, perdelerim iniyor.

Kolay deðil vazgeçmek, ama ben de insaným.
Çepeçevre yalnýzlýk, yýkýk enkaz dört yaným.
Sürdükçe çekiliyor, damarlarýmdan kaným.
Bitsin artýk iþkence, benim caným yanýyor !
(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)

Sosyal Medyada Paylaşın: