Gören imreniyor, bense kývranýyor Üzerimde sanki bir dað yükü, yýðýlý kar Göreni beyazlýðý ile kendinden alan Devasa bir yük daðý ise titreten ve kývrandýran.
Gündüzleri vazife baþýnda uyku üstüne uyku Geceleri ise bir türlü ilaçsýz kapanmayan gözler Gündüz ve gece ayrýlmaz sersemlik ve sarhoþluk Bilmem ne zaman ayýlmak dirilmek ve yerinden kalkmak Buhrandayým, çaresizim ve karamsarým Hayatým evriliyor varlýktan yokluða Her þey kayboluyor avuçlarýmdan bir bir SON DURAK yaþamýmda belki de bu vakittir.
11 Temmuz 2024 - Perþembe Mesut ZEYTÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
rıhtımdakigemi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.