Yok mu dur diyecek

YOK MU DUR DÝYECEK!..

Bilirim kardeþ dardasýn
Çaresiz, sessiz ve amansýz
Haykýrsan duyulmaz sesin
Talihsiz, bahtsýz, gümansýz…

Evin yýkýk, kalbin harap, günün zehir
Ecel sende, ölüm gecelere nehir

Yazýlmýþ ferman
Çocuklar aç, yaþlýlar bitap, hastalar periþan
Yemeye lokma, içmeye damla, devaya merhem
Olsa bile razýsýn paylaþmaya, dirhem dirhem

Gündüz ateþ, gece bomba, her yer cehennem
Sanki yarýþýyor ecel ecelle geceden, günden
Yýldýzlar düþüyor bir bir ecelin ellerinden

Hasretiz ýlýk esen bir yele
Hasretiz tutunacak bir ele
Hasretiz sakin geçecek bir güne

Gökten ateþ yaðmakta
Yerden kurþun vurmakta

Harabe haneler, binalar, her yer
Paramparça bedenler, yýkýlmýþ evler
Moloz altýnda inliyor, yaralý bedenler
Defni bekliyor, sahipsiz cesetler

Bir çocuk eli yýkýntýlar arasýnda kýpraþýr
Bir bebek kalbi, ince ince inler, titreþir

Bir annenin göðsünden süt emen bebekti
Hani, her bebek günahsýz bir melekti?..

Hani, beraber bahara çýkacaktýk
Nergislerle, güllerle çiçek açacaktýk?

Gündüzler cehennem, geceler zifir
Doymak bilmiyor, kan emici kâfir!..

Üçer, beþer, kýrkar kýrkar kýrýldýk
Unuttuk yaþamayý, ölüme sarýldýk

Yok mu bir ümit, yok mu görecek
Yok mu bu vahþete, bir ‘dur!’ diyecek?..

Hikmet Çiftçi
03 Temmuz 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: