YİNE SAÇLARIMA AYRILIK AKŞAMININ KARLARI DÜŞER

Hüzün çöker yüreðime ayrýlýðýn o son noktasýnda
Hüsran yýkar gider bendini, boz bulanýk ýrmaklarýma çaresiz
Hep sýðýnsam da geliþinin umutlarýna
Engellerimi aþarda gider ayrýlýk trenleri
Gözlerim susar çaresiz, yüreðim burkulsa da
Gömülürüm akþam saatlerinin yalnýzlýðýna
Dalarým senli hatýralarýma
Sýðýnýrým kimsesizlerin kimine, yalnýz ve tek !

Temmuz sýcaklarý yakar, yakar mý gidiþin kadar
Ama temmuz’un ne suçu var ki
Bu yakýþ ayrýlýðýn cehennem ateþi sanki
Þimdi odamda sensiz geçen günlerimle baþbaþayým
Gözlerim gökyüzünde... yýldýzlarý sayarým
Ve yine ellerimde hiç bir þey kalmamýþ ki
Beni avutan mazime dalarým
’Kader bu ’ derim de ,konuþurum sýcak saðnaklarýmla

Birazdan anýlar yýðýlacak yine kapýma
Ben çýkamayacaðým içinden hangisine tutunup
Kaç aný da mutlu olup avunacaðým
Kalbime gözlerini düþlediðim o zamanlarýn
Kaçýncý keresinde
Yaþlar hücum eder gözlerimin pýnarlarýna
Bir ayrýlýk akþamýnýn karlarý düþer
Yine saçlarýma... üþür tüm bedenim yokluðuna
’Ah !... keþke’ demeler fayda etmiyor
Ayrýlýk , ayrýlýðýný bildi gittin gideli
Ben ayrýlýðýn en koyu karanlýðýný

Hangi birini anlatayým
Yürek hikayelerimdeki yangýnlarý
Acýlar var gözbebeklerimde
Feryadý var ayrýlýklarýn
Nöbet tutar her gece sýra sýra
Çakýlýr gözlerime kangren olmuþ umutlar
Ezilir yüreðim ezgiler içinde
Türküler söylerim o gözlerine

Mevsimlik güneþler doðuyor pencereme
Isýtmýyor hiç biri üþümüþlüðümü
Susmuyor hüzün þarkýlarý duvarlarda
Senden sonra
Gecelere, bir de gecedeki hüznüme
Ortak dertleþiyoruz birlikte

Günay Koçak

10. 7. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: