Uzaklardasın Şimdi

Tüm ýþýklarý söndü þehrimin sen giderken.
Martýlarý sustu. Neþesi, coþkusu sustu.
Sokak kemancýnýn dilinde özlemden yana eski bir þarký, seni anlatýr, seni söyler..
Ah! Sevdiðim, sevdiceðim.
Yangýnlar düþtü yüreðimin her yerine sen giderken.
Þimdi her sokak baþý ýssýz, her gemi sessiz geçer içimden.
Ne yana gideceðini bilmeyen kimsesiz yavru bir kedi gibiyim.
Dað baþýnda vurulmuþ ceylaným.
Sen akar, sen damlar kaným...

Uzaklardasýn þimdi
Dokunamayacaðým kadar uzak. Göremeyeceðim kadar uzak.
Bakýþlarýn uzakta, gülüþlerin uzakta, ellerin uzakta.
Bir papatyalar esirgemiyor kokunu benden her bahar...

Uzaklardasýn þimdi
Her dizesi sen kanar þiirlerim senden sonra...
Harf harf yanar, hece hece yanar, kelime kelime sen tutuþur...

Sen giderken açmak istemedi tomurcuklar; bahara küstü, mevsimlere küstü...
Hazan vurdu boynu bükük umutlarýma.
Üþür üþür dururum bir sokak lambasýnýn altýnda.
Sensizlik ne soðukmuþ sevdiðim. Sensizlik ne soðukmuþ.
Elleri ceplerinde bir ben varým yürüyen istiklal caddesinde..
Düþümde sen...
Gözlerimde sen...
Ýçimde sen...

Gökyüzünde bir baþýna inleyen bir yýldýz gibi kaldým sen giderken.
Irmak ýrmak yalnýzlýklara akar yüreðim.
Ah! Ay ýþýðým,
Ah! Gönül sýzým,
Ah! Papatya kokulu sevdiðim.
Kemiðime, iliðime, nakýþ nakýþ yüreðime iþledim seni...

Abdurrahman Tümer
Sosyal Medyada Paylaşın: