mum saçaklarýnda uzadýkça uzuyor gece
eðrildiði yerden doðrulmuyor hiç umutlar
vebalý bir hastanýn çaresizliði gibi
gülümsüyor tüm ýþýklar
her söze inana inana yürüdük
her güneþe takýla takýla taþ kesildik
sonra gri bulutlarýn dökülüþü gibi toptan
döküldük kara göllere
serpildi nicelerimiz ceset toplayan topraðýn
iþtahlý aðzýna
üzerimizden savrulup geçti nice seneler yüzyýllar
savaþ rüzgârlarý kanlý canlý korkularla sarstý tinselliðimizi
bizlerse cengi býraktýk anarþisi bol yaþamlarda süründükçe
düþlerimizi týrpanlayan kötücül eylemlerin
fukarasý esiri olduk
bezginliðin yýlgýnlýðýn eteðinden tutup savrulduk
savruldukça yelkenleri suya indirdik açlýktan sersemlemiþ
tavuklar gibi kanatlarýmýzý
çýrpamaz olduk
kabuðumuza çekilip küçüldükçe küçüldük
sustuk zorbalýða haksýzlýða yaktýk aðaçlarý ormanlarý yýktýk insanlýðýmýzý
hatta hunharca tepindik üstünde merhametimizi öldürdük
dilsiz hayvanlarý
canlýlarý da
oysa tek bize ait deðildi dünya hiç umursamadýk
katlettik iyi cümleleri þen naralar attýk güldük katliamlara
hep birlikte sefilliðimize acizliðimize
iþte hayat böyle bir þeydi gücü gücü yetene dayýlandýkça
iyice palazlanýrdý kin ve nefretin kötücül çiçekleri
ölümcül sarmaþýklarý sarardý dünyanýn
kanlý cerahatlý yüzünü
yine de imtina etmezdik hiç aymazlýðýmýza
þiþirilmiþ egolarýmýza yüklendikçe çýnlardý kahkahalarýmýz çýðlýklarýmýz
evrenin uðursuz solucan deliklerinde
halbuki güneþ orada tam da tepemizde
sapasaðlam duruyordu hâlâ parýl parýl
Tanrý bile umudunu kesmemiþti
insanoðlundan ve yaratýlýþýn
nüvesinden
melekler sürekli fýsýldadýkça saðýr kulaklarýmýza
âmâ gözlerimizden taþ kalbimizden
bir damla yaþ düþmezdi
kurak kalplerimize azgýn
nefislerimize
daðýttýðýmýz parçalarýysa bir türlü toparlayamazdýk
üstelik uzanmýþýz boylu boyunca karanlýðýn ziftten kucaðýna
kötülükle þiþirilmiþ göbeklerimizi
arsýz arsýz kaþýrken
.......
aðlýyordu uzaklarda daðlarýn sarp yüzlerinde buzlar içindeki
saflýðýn timsali bembeyaz kardelenler inatla azimle
her sabah açýyorlardý
güneþse
tesirsiz sýcaðýnýn soðuk üfürüðünden gülümserken buzlara
ve dudaðýnýn ufkunda güneþlenen zebil insancýklara
her þey olaðanlýðýnda akarken zamanýn ötesine
...........
umudun körler mateminde
sevgi ne demekse hiç bilmiyorduk ve hiç öðrenemedik
aþk diye bir sözcükse yoktu zaten evrensel lügatýmýzda
..........
ayþe uçar
07072024
17:07