Kararmýþ olabilir kitap sayfalarý. Ölmüþ olabilir guguklu saatin guguklusu. Bu kadar göç alýrken memleket, Göç etmek niye. Ama sen yine de söyleme; “Vakit, artýk sevmek için çok geç.” deme. Ýmzasý çürük kuþaklardan kalma, Cümleler kurarak benden gitme. Bahaneler buldurtma bana. Mesela, Yelkenler sönmüþ rüzgarsýzlýktan, direk kýrýk. Ve geçkin kuþlar dökülmekte tek tek. Ihlamurlar kar altýnda. Vakit gitmek için çok geç. Yok öyle esrik ayrýlýþlar. Hem de gecenin bir yarýsý, Bir kuþ öttü mü saat on ikiye karþý? Sessizliðin sesi yankýlanýr karanlýðýn içinde. Korkarsýn sen karanlýktan, gitme.
Bak ýþýklar sönmekte birer birer, Vakit konuþmak için çok geç. Kimse bir söz söylemesin þimdi. Sadece tutsunlar birbirlerinin ellerini. Bir karanfil inceliðinde solgun düþler, Kalbin derinlerinde yankýlanýr. Gitmek için artýk çok geç.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Natuba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.