Oysa Sevgi

Ne çok sevdik, ne çok yandýk, ne çok yýkýldýk...
Ne sevgiyi bulduk, ne vuslatý.
Yaprak yaprak döküldük her mevsim.
Yaprak yaprak sürüklendik hoyratça.
Ne çok fýrtýnayla boðuþtuk, ne çok.
Ne seven ahdinde durdu, ne sevilen...

Oysa aþk bir kördüðümdü Nebi’nin yüreðinde.
Çözülmeyen, bitmeyen, her dem ilk günkü gibi taze kalan...

Gülüþüne kurban olmak, bakýþýna þiir dizmek gibi bir þey...
Kir tutmayan bir papatya yapraðý gibi bembeyaz...
Billur akan bir nehir...
Gecede gülümseyen Zühre yýldýzý...

Oysa aþk, ikiden bir olmaktýr, birden hiçe talip olmaktýr...

Oysa aþk, "senden gayrýsýna, senden sonrasýna, senden baþkasýna gözü kör etmektir...
Bir olma mührünü vurmaktýr, ecele kadar...

Sevgi bir rýzýktýr. Rýzýklarýn en güzelidir. Rýzkýn en güzeli sevgidir.
Gönlü dokunan, yüreðe dokunan, bakýþa, gülüþe dokunan...

Rýzkýn en güzeli aþktýr; söze dokunan, öze dokunan, hal ile görünen...

Öyle ya, "gönlümün rýzký" diyordu Efendimiz, Hatice Validemize.
Ben bu kalbe seni rýzýk bildim diyebilmek...
Dedirtebilmek...
Bu ne büyük zerafet, bu ne büyük incelik, bu ne güzel bir ifade...
Cümlelerin þahýdýr, kelimelerin sultaný, sevginin en yüce þekli...

Þimdi soruyorum, hangi sevgileri rýzýk bildik?
Hangi sevgilere kýymet verdik?
"Bismillah" diyerek kalbimize buyur ettiðimiz, hangi sevgiler var?
Dualarla koruduðumuz, aminlerle sakýndýðýmýz, sarýp baðrýmýza bastýðýmýz hangi sevgiler var?
Ýki cihanda yar bildiðimiz, hep gönlümüzde, hep kalbimizde, hep içimizde var bildiðimiz hangi sevgiler var?

Yok...
Yok...
Yok...

Oysa sevgi kutsal bir duygudur...

Sevmeli insan. Efendimiz gibi sevmeli.
Sevdiðine Ýlk günkü gibi kördüðüm olmalý.
Ellerini açýp her duasýnda "gönlünün rýzký için þükür etmeli...

Sevmek böyle olmalý...

Abdurrahman Tümer
Sosyal Medyada Paylaşın: