Bütün acýlar bir gün hafifler elbet belki zamanla tamamen diner bütün sýzýlar açýlan yaralar kabuk baðlar ve birgün kapanýr elbet yeter ki umulmadýk bir yerde umulmadýk bir anda biriktirdiðin anýlar depreþip canlanmasýn gözlerinde
kim bilir belki bir sabah sette sandviç kaðýt bardakta belki bir kahve belki çok sevdiðin demli bir çay getirir biri
ve sen durakda gelmeni bekleyen bir adam hayal edersin ve sonra dalýp da gidersin derken sokakta çantaný taþýyan bir hamal olmadýðýný fark edersin bir an
dudaðýnda acý bir tebessüm gözlerinde pus iki damla iyot sýzar yanaklarýna kirpik aralarýndan
elinde telefon kulaðýnda kulaklýk kendini dýþ dünyaya kapatýp unutmak için þarkýlar dinlersin aðýr adýmlarla yetmiþli yýllarýn Yeþilçam aþk sahnelerine çeker gidersin yaþanan aþk öyküleri filmlerde kaldý ve hatta aþka inanmýyorum desen de çok geç bende açtýðýn aþk yarasýnýn aynýsý açýlmýþ sende dert etme
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.