Tunç Kafiye

Tunç Kafiye

Sabahýn seriniyle ýþýk düþer gündüze
Çobanýn kavalýyla koyun yayýlýr düze.

Bana diyorlar beþer, sabit deðil ayarým
Þeytan kalbimi eþer, üçer beþer sayarým.

Muhabbet diliyorsan olma gözümden ýrak
Bir gün gidecek isen gönlünü bana býrak.

Barýþý özlemiþsen hiç nifak katma söze
Geçmiþinden gurur duy, hemen dönelim öze.

Gönülden konuþanda eksik olmaz tatlý dil
Sevenler bakýþýnca gözleri olur kandil.

O güzeli görünce sevda kalbime sindi
Gel buluþalým dedi terler topuða indi.

Sevdalýk kumar deðil, baþlatýlmaz zar ile
Güzel baðrýmý deldi þu bir çift nazar ile.

Yar dýþarda üþümüþ, geldi odama çýktý
Dediler nasýl girdi? Dedim kapý açýktý.

Her bir derdi büyütüp gözünde eyleme dev
Beni sevmekten baþka bir þeyi etme ödev.

Þirk ile beslenerek bir kalbe dolarsa kir
Mevla’sýný unutup Þeytaný eder zikir.

Yapraðýný dökersen peþinden gelir çiçek
Saðlam Ýman sarsýlmaz, nereye çekersen çek.

Daðlar güneþlenince ecelini bekler kar
Nisan ayý gelince dereler baþka akar.

Mustafa Hoþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: