Kendine Mahkum
Hep yarým kaldým ben , hep eksikti bir yaným …
Her zaman en soðuk ayazlara maruz kaldý sol yaným
Kime daðým diye güvenip yaslasam sýrtýmý
Sonum hep karlý bir gece , hep boynu bükük hüsraným…
Hep sevdiklerim vurdu beni hep canýmý onlar yaktý
Hangi yana dönsem yüzümü, ardý ardýna kapandý kapýlarým
Hangi dala el atsam ,hep baþýnda adý dost olan eli testereli bir katil vardý
Ýyiliðimden kaybettin ben hep , iþte buda benim zayýf noktamdý
Yemin ettim artýk güvenmemeye …
Yemin ettim artýk hiç dost edinmemeye
Yemin ettim vallahide billahide sevmemeye…
Çünkü beni…
Gözlerimin içine baka baka hep sevdiklerim sýrtýmdan yaraladý…
Varsýn sonum olsun yalnýzlýk …
Dört duvar çevirmiþse ne çýkar etrafýmý…
Küçük bir pencereden de gözükse yeter gökyüzüm
Ben onlar sayesinde öðrendim …
Küçücük þeylerle bile mutlu olmayý …
Bizi bize mahkum eden Dost dediklerimiz saðolsun …
01.08.2023 BaRuT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.