ateþ hattýnda bir kýz çocuðu...
kulaklarýnda geceden kalan anne masalý,
yanaðýnda kahraman babasýndan;
kimseyle paylaþmak istemediði,
kumru renginde öpüþler...
ve sabaha karþý vakit bilmem kaç, rüyasýna sýðmayan dünyasýnda;
uykusunu katleden uçak sesleri,
önce irkildi tireyen nefesi,
baðýrmak isteyen korkusuyla;
sokaðýn çýðlýgýna seslendi,
ya imme( anne ) veynek...
odasýnýn kaderi deðildi,
gözlerine çöken karanlýk,
bombalarýn gölgesinde ki þehirde;
birbirine benziyordu kan ve siyah,
cesaretsiz adýmlarý
bir köþesi vurulmuþ evin
yýkýlan duvarýný aþtý,
kucaðýnda yamalanmýþ bebeði,
kollarý sýmsýký kokusunda,
sokak feryat,
sokak namluya sürülmüþ zulüm...
yaþamayý öðrenmeden;
her yanda ölüm,
kaldýrým taþlarýna defnedilen cesetler,
göþyaþlarýna kýsýlan sesi,
baba arýyor,
anaya yalvarýyor veynek( nerdesin ),
sýkýyor kollarý kucaðýnda ki bebeði,
mermilerin þahadetinden korur gibi..
zulmün kýyýmýnda ki,
binlerce çocuktan birisi zeynep;
yetmeyen aklýndan geçenleri,
anlatacAk lisan yok insanlýkta,
salýncakda sallayýp büyütecek;
kaç acý gün daha var,
kaç kalbi var sizce??
umudunda zeynepler yaþatacak...
......
kara(n)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.