KARAKULE

Hey kara kule,
Kendini bu dünyanýn sahibi,
Bizi,
Kiracýn-mý sanýyorsun?
Köpeksiz köyde,
Sopasýz dolaþýyorsun…

Ýnsaný korumak adýna,
Bunca can almýþ,
Bak hele, insan haklarý:
El Emmi’min itine-mi kalmýþ…

Kendi baþýný kesen,
Kara bulut,
Gök kurþuni,
Yer barut ve kan kokuyor.
Yine avuçlarýma,
Kýrmýzý yaðmurlar doluyor…

Heyy kara kule,
Gün ola harman ola,
Keser döner, sap döner,
Bir gün olur hesap döner…

Çelikten aðaç,
Meyve vermez biliyorsun.
Heyy þeytanýn oðlu,
Ýki ucu boklu, deynek gibi duruyorsun…
05 Þubat 2005
Mustafa ERMÝÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: