Yaktın Düşümü
Yaktýn Düþümü
Bu aþký öldürdün, yaktýn düþümü
Hasretim lav oldu esen yelinle
Bir çýkmaza soktun gönül iþimi
Bentlerim yýkýldý nefret selinle
Ben sevda dedikçe sen inat dedin
Sevgiyi öldürmek bir sanat dedin
El, ayak dedikçe sen kanat dedin
Yaraya hep tuzu bastýn dilinle.
Gözlerin kör gibi, yüzünde peçe
Dünyamý kararttýn eyledin gece
Dilinden çýkmadý bir tatlý hece
Bu yolu çýkmaza ittin elinle.
Ne sonu düþündün, ne baþa baktýn
Ben gözüm dedikçe sen kaþa taktýn
Gemiyi denize inmeden yaktýn
Durmadan savaþtýn garip halinle
Ýnadýn yüzünden boþ kaldý kolum
Cüzlerim eridi, kül oldu solum
Sayende bir ýþýk görmedi yolum
Notan duyulmadý kopuk telinle
Hoþoðlu, vuslatý sordu baðýnda
Bir çiçek görmedi buzlu daðýnda
Fýrsatý kaçýrdýn sevda çaðýnda
Þimdi bir baþýna yaþa külünle.
Mustafa Hoþoðlu
29.06.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.