CANAN'IMA

CANAN’IMA

Senden baþka bir güneþ,
Açtýrmadý gülümü...
Senden baþka bir ateþ,
Yakmadý þu gönlümü....
Aþkýna adamýþtým,
Bütün ömrümü...
Nerde þimdi kalbimi çalan,
O delici bakýþlar?
Nerede saklý beni benden çalan o incecik nakýþlar?
Nerde kaldý, o kýnalý yaðýþlar, nerede?
Geride kalan sadece o derin yýkýlýþlar...

Artýk mazide çýnlýyor gülüþlerimiz...
Sabahlara kadar ötüþlerimiz...
Sorgusuz sualsiz seviþlerimiz...
Nerde kaldý, o mutluluk dolu þarkýlar, Nerede?
Gözümden asla gitmeyecek, o sevgiyle akýþýn.
Sevinçli bir neþeyle haykýrýþýn,
Mutluluða koþup, kanat çýrpýnýþýn.
Nerde kaldý o þelale coþkular, Nerede?
Geride kalan sadece o derin yakýþlar, yýkýlýþlar...

Hava kadar, su kadar ,
toprak kadar elzemdin.
Çiçek kadar, aðaç kadar, kuþlar kadar güzeldin.
Ova kadar, orman kadar verimli.
Sen ne güzel, sen ne muhteþem ,melek gibi bir þeydin...

Sen hayatýmý baþlatan tan!
Sen kanýma karýþan can!
Sen içimde kanayan Canan!
Sen sona ermemiþ bir roman!
Hayatýmý donduran nehir gibisin...

Sema da yýldýzlara hep sen diye bakarým.
Bahçedeki gülleri hep sen diye koklarým.
Iþýk hüzmelerini toplar, hep sen diye sararým.
Sen sona ermemiþ bir roman.
Hayatýmý solduran güneþ gibisin...
Nuray Öngeç

Sosyal Medyada Paylaşın: