HEP İSTEDİM

HEP ÝSTEDÝM

Kýraðýlar tutmuþ, hasret yolunu.
Çatýrdýyor, her üstüne bastýkça nefesim...
Çýðýrtkan kuþlar, uçuþuyor havada.
Sesleri birer kýrbaç kulaklarýmda...

Senden haber bekler,
Ýðde dallarým.
Ýnce ince titreþir,
Beklerken geliþini.
Heyhat! Tükenmiþ dermansýz dizlerim.
Saplanmýþ kalmýþ,
Bu yolda ümitlerim...

Seller akýp durur,
Bu elemli yürekten.
Matem, saðanak olmuþ,
Gitmiyor gözlerimden.
Bir kara göle dönmüþ,
Ruhumdan düþen parçalar,
Çakýlý durur, çekilmiyor önümden...

Oysa bahar sanmýþtým, gönlüme giriþini.
Aþkýný kucaklamýþ,
Koþuyordum dolu dizgin,
O çiçekli çayýrlarda.
Sýcacýk serpiþtirmiþtim,
Gönül yelkenime her birini.
Kýyamamýþtým öpüp, koklamaya.
Samanyolu’ndan, çalmýþtým yýldýzlarý.
Asmýþtým kandiller gibi, bahçemize.
Iþýl ýþýl olsun geceleri,
Karanlýk girmesin diye ömrüne...

Ýstedim ki; gönlünde
Hep papatyalar açsýn.
Ama seviyor sevmiyor diye,
Fala bakmayasýn...
Ýstedim ki; baþýn üstünde ýþýklar yansýn,
O güzel yüzün güller gibi açýlsýn.
Ýstedim ki; gözlerindeki ýþýk,
Zümrütlerden daha parlak olsun.
Hep mutlu ol istedim,
Çok istedim...
HEP ÝSTEDÝM...
Nuray Öngeç

Sosyal Medyada Paylaşın: