Suskun suskun gündüz biriken hüzünler Demlenmeye baþladý Gökten yere düþen Akþamýn alaca karanlýðýnda Hafif esen ýlýk beklediðim Soðuk dalgasý ile Bedenden hücrelerimi üþüyen rüzgar
Hayli geç olmuþ zamaný gösteren Duvarda kolumda olan saate Baktým göðe çok Yok Eskisi kadar ýþýk saçan yýldýzlar Yalnýz kalmýþ gibi sanki ay Hüzünlü karamsar gibi Biraz mavinin koyusu
Ne yana baksam saðýr edici Derin bir sessizlik yanký yapýyor Duyu organý kulaklarýmda Aklým karýþýk düþmüþ dipsiz kuyuya Eski beni arar zamanýn Karanlýk tünel dehlizlerinde
Mavi tohumlar ektim Geçen bugün de olmayan Gelecek yarýna yarýnlara Azar azar tükenen Daha ne kadar var olduðunu Bilmediðim ömür süresine
Gitmiþ yaþamýn yarýsý Benzer mi belkiler ile Beni oyalan yalan umutlar Benzer mi bilemem Hayal kýrýklýðý yaratan bende Gelecek olan beklediðim yarýnlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖNDER34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.