BİR LOKMA NEFES

Þu küçük dünyaya bakýnca içim sýkýlýyor.
Geceleri, þehrin karanlýk kalbinin
Attýðýný yalnýz ben mi duyuyorum?
Yutkunamýyorum, boðazýmda düðümler...

Gündüzleri kör dolaþýrken
Geceleri ölmek miydi yaþamak?
Anýmsayamýyorum.
Aðzýmda bir kuru ekmek tadý...
Yutkunamýyorum.

Sýðmýyor avucuma sessizliðim.
Çýðlýðým göðsüme sýðmýyor.
Gördüklerimi hiçe sayýp,
Göremediklerime inanmak istiyorum,
Yutkunamýyorum.

Parçalýyor avazým boðazýmý.
Sesim kýsýk, ellerim soðuk ve
Aðzýmda bir kan tadý var.
Tarif edemediðim kadar kötü.
Çaresiz bakýþlarla süzerken
Gökyüzünü yýldýzlardan,
Ay ýþýðý donakalýyor gözbebeklerimde.
Yutkunamýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: