Ve nihayet bir gün dediler ki, “Deniz ölmüþ . Bu, ölü bir deniz artýk . Ve sizin deðil, delilerin denizidir.” Anlamadýk…
Ardýndan, Þehirden ve kasabadan deliler geldi. Akýn akýn geldiler, Kamyon kamyon, Otobüs otobüs deli taþýndý. Ne kadar deli varsa doluþtular bizim oraya. Yüksek minarelerden okundu bir sala. Ardýndan bir daha. Daha kaç kere okunacaktý bilmiyordum.. Saymadým bende beþinciden sonra. Dalgalarýn sesine karýþtý, Cenazeye davet sesleri. Deniz nasýl ölür, niye ölür anlamadýk. Deliler sürekli gülüyorlardý bize.
Kýyýya üþümüþtü tüm martýlar, Gözlerinde bir ýssýzlýk vardý. Kýyýlarýnda çocuklarýn sesleri yok, Geceleri yakamozlar ölüydü. Ve dalgalarýn hüzünlü bir sesi vardý sanki.
Terk etti balýkçýlar, Teker teker vedalaþtýlar. Peþlerine takýldý tüm balýkçýllar. Uçup gittiler kirlenmiþ kanatlarýyla. Ölü bir deniz kaldý bize, Çürük yeþil renkli, Ve çok pis kokuyordu artýk yosunlar.
Her dalgasýnda bir hatýra saklýydý oysa, Bir hikaye gizliydi her fýrtýnasýnda. Ve her melteminde bir umuttu yaþam adýna. Kim nasýl öldürmüþtü bu koca denizi? Nasýl da kirlenmiþti, nasýl da yok olmuþtu bilemedik.
Mevsimler döndü, kýþ geldi. Ben, her akþam ýhlamur içmeye alýþtýrýrdým kendimi. Böyle ölü bir denize karþý, Ne þarap içilir ne de raký. Gitgide kirlendi ölü deniz , Karardýkça karardý. Balýðýn ne olduðunu anlatýr olduk çocuklara, Martý seslerini hiç duymayacaktý bir nesil. Eskiden bütün mavi zamanlarýmda, Keyifle seyrederdik denizi, Batýrýrdýk güneþi keyifle. Oysa þimdi , Eski zaman anýlarýný Gömdük ölü denize. Deliler mi? Onlar hala bizimle…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Natuba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.