KADIKÖY

KADIKÖY
Yusuf Yýlmaz
Kadýköy’de, sahilde, oturmuþum bir
Aðacýn altýnda
Ýstanbulu seyrediyorum;
Orhan Veli geliyor aklýma,
Tarifsiz duygular içindeyim;
Bir yaným deniz,
Bir yanýmda kaldýrýmlar,
Ýskele ve eskiden kalma hatýralar.

Çöplüðe dadanmýþ kargalar
Ne sevimli yaratýklar
Bir ses geliyor uzaktan
Kinalýada, Heybeliada, Büyükada!
Rüzgâr bir o yandan bir bu yandan,
Esiyor Aðacýn dallarýna,
Ahengi vuruyor kýzlarýn saclarýna.
Ýþte bir vapur sesi ,acý acý ötüyor,
Kýz kulesinden selam çakýyor
Kimini Askere, kimini gurbete uðurluyor.

Dur durak yok burada;
Her renkten her iklimden insanlar.
Kadýköy’de yok yok;
Havradan Sinagoka
Kiliseden Camiye;
Kýyafetler o biçim,
Her kültürden Her milletten insan manzaralarý...
Türk’ün misafirliði , alicenaplýðý
Her yerde kendini gösteriyor.
Severse seni baþ üstünde tutmayý da biliyor.
Kimsenin dinine kültürüne karýþmýyor.
Bayraðýma, topraðýma saygýlý olsun yeter.
Boðazdan Karadenize dökülen sular,
Ýnsaný gibi akar da akar,
Berrak mý berrak;
Boðaza dizilmiþ inciler içinde,
Yakuttan bir zümrüt,
Çayýn tadý bile bir hoþ Kadýköy’de...
Sosyal Medyada Paylaşın: