ay
BU GECE YİNE ÇOK YÜKSEKLERDEYİM
Bu gece yine çok yükseklerdeyim,
Gökyüzünün sýnýrlarýný zorluyorum.
Bulutlarýn arasýnda kaybolmuþum,
Rüzgarla dans ederek uçuyorum.
Yýkýlacak yerim yok, ayakta durmak zorundayým,
Karanlýk göðün altýnda, yalnýzlýðýmla baþ baþayým.
Düþecek yerim yok, ayakta kalmak zorundayým,
Hayatýn aðýrlýðýný omuzlarýmda taþýyorum.
Yýldýzlar bana göz kýrparken,
Umudun ýþýðýný arýyorum.
Her adýmda daha da güçlenirken,
Kendi yolumu buluyorum.
Düþlerim ve gerçekler arasýnda,
Bir çizgide yürüyorum.
Ayakta durmak zorundayým,
Dengeyi koruyorum.
Gözlerim kapalý, kalbim açýk,
Ruhum özgür, bedenim saðlam.
Her uðraþ bir ders, her zafer bir baþlangýç,
Bu gece yine yükseklerdeyim, dimdik ayaktayým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.