ÖZLEMİN...
ÖZLEMÝN...
Öyle sevdim ki Seni, yüz bulamadým,
Donup kaldým karþýnda, söz bulamadým.
Edâlar naza döndü, haz bulamadým,
Gittiðin yöne baktým, iz bulamadým.
Sanki bahar gibiydi geçti içimden,
En duygusal mülkümü seçti içimden.
Bir an göçmen kuþ gibi kaçtý içimden,
Fýrsat bulup ruhumu çekti içimden.
Nasýl anlatayým ki; baðým bozuldu,
Soldan yedim darbeyi, saðým bozuldu.
Kuþ uçmaz, kervan geçmez daðým bozuldu,
Biçareyim Sensiz, otaðým bozuldu.
Nasýl anlatsam; gün gün arttý özlemin,
Ateþ olup gönlümü yaktý özlemin.
Son çiviyi kalbime çaktý özlemin;
Sen uzaktýn, yakýndan baktý özlemin,
Sonunda bir yol bulup aktý özlemin...
Fatih-ÝST.
22.06.2024
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.