Bir heykel var orada Yüzü dingin, bakýþlarý siyah Susuyor öylece Kendine taþýyor içindekileri. Sessizliði bir çýðlýktýr onun, Aðlamasý yaðmur Yeryüzünden biriktirdiðini, Yeryüzünden gizli yaðdýrýr dünyaya. Kibri çabalarýdýr, Mütevaziyeti kýrgýnlýðý, Ofkesi bir sevgidir ayrýca. Artýk öfkelenmediðinden, Sevgi de beslemez insanlara Artýk çabalamadýðý için, Kibri de dinmiþtir Ve artýk kendi kýrýklarýný topladýðý için, Mütevazi falan da deðildir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Ecrin Ergül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.