Geç kaldýn. Ya da ben erken öldüm, ömrümün kefili. Ya da beceremedim sensizliði. Sebebi ne olursa olsun, Sabahý hep akþamýnda karþýladým günün. Kýp kýzýl boyanýp ta güneþ, fahiþe yüzünü gizlemeye yüz tuttuðunda, yaþamaya geç kaldýðým gibi benim, geç kaldýn… Ya da, ben erken öldüm ömrümün kefili. Kurþun ektim tarlalarýma. Ne zaman göz yaþý yaðsa, tomurcuk açar filizlenirim. Ne zaman ansam ismini, adýn düðümlenir gýrtlaðýma, erken ölürüm.
Ölüm dedimse, teneþiri hayat olan bir ölüm. Yaþamaya özenirim. Parmak uçlarým kanar, aðlarým.
Geç kaldýn, Erken gelmek için, geç kaldýn. Geç kalmak için, biraz daha geç kalamaz mýydýn san ki? Belki o zaman, geç ölürdüm ömrümün kefili. Olan oldu. Hoþ kal, ama bir daha asla, geç kalma……….
Abdullah Ecevit
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahecevit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.