papatyas

bir papatya sanýrsýn,
akar çayýn yüzeyinde,
berrak sudan beslenmiþtir,
kökleri karanlýk mavilerde

kokusu tazedir o çiçeðin
ciðerin açýlýr nefes çektikçe
sonra birden sarsýlýrsýn,
boynunu büker dizlerinde

onu boðduðunu düþünürsün,
yorgun düþmüþtür sarý yanaklarý,
koklamaktýr aslýnda tek suçun,
yaþatýr seni,þifalý tohumlarý

saf ve iyisindir ya,
býrakýrsýn özdeki titreþimine,
o suyun üzerinde ilerlerken
ardýna bir kere,bakmaz bile

ellerini ceplerine alýrsýn,
sýrtýn yüktür bin yýllýk selviye,
hasretini nakýþ nakýþ,
iþlersin bir kaðýt gemiye

senin aklýn güvertede,
düþlerinse onu arar,
hýzla giden bir maviye,
boyun bükmek gözü yorar

yatýþýr az sonra herþey,
papatya denmiþ sarý sanrýya,
sanki bir kolonya
uçup gider tüm gerçekler

ve akþam olduðu vakit,
nehir katlar tüm minderlerini
ay ise yoldaþ olur tenime,
gönderir neferlerini

ve þimdi herkes kendi patikasýný
dolaþacak gönülsüzce,
belki gün olur hiç bilinmez,
papatyalar çýð olur gönül bahçemizde
Sosyal Medyada Paylaşın: