DEMEDİ DEME!..

Süslü mekânlarda O’nu aradýn,
Yeryüzü mescidi dar geldi sana.
Dolaþtýn ömrünce, kime yaradýn?
O’nunla mesafe koydun arana! ..

Kalbine yönel de bir bak içine;
Duyarsýn ses veren zerrelerini.
Ne oldu da aklar düþtü saçýna;
Görmez misin Rab’bin hünerlerini?

Aynalar söyler de görmez olursun,
Türbede ararsýn yaþadýðýný.
Kitab’ýn önünde! Ara, bulursun;
Söylesin ömrünce aradýðýný.

Doðrultun hatalý, istikamet boþ,
Zaman israf ile akar da akar!
Sen kendini taný, sana doðru koþ;
Korktuðun âkibet bil ki can yakar.

Mesafe yaklaþýr, çözülür dizin,
Baharlar, yaz geçer, kýþa girersin.
Geçtiðin yerlerden silinir izin,
Kazýlan çukura boþa gidersin.

Söyler de söylersin el ahvâline,
Enver’im her yerde sakýn söyleme.
Vardýn mý sanýrsýn Sen âmâline?
Önce kendine bak, demedi deme...

28.10.2013 Fatih-ÝST.(Arþiv)

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: