Þarapçýnýn biriydi Karanfilci Kadýn. Bakýþý bozuk para gibi harcardý adamý. Çocukluktan arta kalan bir kolyeydi bahtsýzlýðý. Ve gümüþ bir zincirle boðazýna baðlýydý. Leþ gibiydi belki pek çoðumuza göre, En adisinden tütün kokardý üstü, baþý. Kýzýnca; sadece cümleleri pisleþirdi, Küfrün bini bir paraydý.
Soðuk ve beyaz bir geceydi onu ilk gördüðümde. Ýçini dökmüþtü bana, Karanfil hýrsýzlarýný anlatmýþtý, Nasýl da ekmek parasýný çaldýklarýný, Ve bunu, Neden yaptýklarýný sormuþtu bana. Altý üstü on sayfaya sýðacak ömrünü, Bir þiþe þarap, bir paket sigaraya anlatmýþtý. Þarapçýnýn biriydi Meryemce Kadýn. Yüzünde, bir evin yalnýzlýk duvarlarý vardý. Bembeyaz ve buz gibiydi bakýþlarý.
Yorgun adýmlarla yanýnýzdan gelip geçerdi çoðu kez, Bazen de hep ayný köþesinde, Kýrýk dökük bir sandalyede otururdu. Yakýp bir sigara, Düþünürdü karanfil rengindeki düþlerinin nasýl solduðunu. Nasýlda yýllarýnýn çalýndýðýný ve kaybolduðunu.
Yalnýz bir hayatý vardý anlattýðýna göre. Bir kumar masasýnda, satmýþtý babasý adamýn birisine. Sonrasý malum; Önce genelev sonra da hapishane. Tak etmiþ bir gün canýna; Delik deþik etmiþ pezevengini býçakla. Ne sevmiþ ne de seveni olmuþ yani. Sonrasýnda, Kýrýk bir ayna gibi tutmuþ yalnýzlýðýný. Her bakýþýnda, bir kez daha kesilmiþ kalbi. Hep yaralýymýþ yani.
Aylar sonra öðrenmiþtim; Karanlýk ve karanfil kokan Bir sonbahar akþamýymýþ göçüp gittiðinde. Ya da ”çilesi bittiðinde” kendi tabiriyle. Kendisine yazýlan masalýný yaþayan, Kendi düþlerini yakan, Pek az insanýn hikayesini bildiði biriydi. Bilmeyenler için, Þarapçýnýn biriydi Karanfilci Kadýn. Bana göre de, Acý ve hüzünlü bir hayatý vardý. Meryemce,kendi halinde bir kadýndý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.