BİR YÜREK VE BİR TOHUM

ufacýk bir umuttu kara topraktan filizlenen.
yýllar önce solmuþ fakat tohumu karanlýklar ardýnda
herkese ve herþeye inat bekleyen küçücük bir tohum..
karanlýktan dýsarýyý seyrediyor;
ama yeryüzüne çýkmadan kimseye gözükmeden yaþýyordu.
sonrabir el uzandý.
ufacýk,tertemiz ve olabildigine güzel..
onu orda yýllar sonra keþfetmiþ gözlemlemiþ
ve iþte þimdi sulamaya hazýrdý.
hergün suladý tohumu
güven verdi
korkularýnýn ardýndaki gizleri sorguladý.
ve onu dýsarý cýkmasý icin ikna etti
her daim yanýndaydý artýk.
tohum kendisi için deðil onun için çýkmýþtý oysaki yeryüzüne
etrafýndaki o küçük elin sahibiydi onun için önemli olan
Büyük bir çýkmazýn içine girdiginin farkýnda deðildi oysaki..
cünkü o ellerin tek tohumu kendisi deðildi!
bir yaþamý vardý.
sorumluluklarý..
isyaný..
hayata bakýþ açýsý..
tohum filizlenmiþti oysa..
sorgusuz sualsiz o ellerin sahibinindi..
baþkasýný düþünmemiþt bi kere bile olsun.
sadece o ’ ydu
slýnda o ’ da öyleydi
tohumu onun herþeyi olmuþtu bir anda..
fakat korkuyordu
güvenemiyor bastýrýyordu kalbinin sancýlarýný..
sonra karar verdi tohumunu bir baþýna býrakamaya.
gitti..
bir þey söylemeden
sorgusuz sualsiz.
acý cekti tohum.
onun için filizlenmiþ ve en önemlisi onun icin karanlýklardan cýkmýstý.
hissettigi ilk el..
deðer gördügü ilk yürek..
terkedilmiþ ve belkide aldatýlmýþ hissetti tohum kendini.
önce üstüne gitti herþeyin
onu anlamaya calýstý
fakat kafasýndaki sorularý dindiremedi
yalpaladý.
uzunca bir süre gelmesini bekledi
ve sonunda tamamen ellerini kaybettigini anladý.
bir o yana bir buyana savrulurken kücük kabini parcaladý.
yapraklarýný döktü sonbaharda..
ve birgün tüm bunlara dayanamayýp oldugu yere saklandý yeniden.
sonucunu bende bilmyorum.
o geldimi yada gelirmi?
tohum iyileþirmi karanlýkta kalmaya devammý eder?
ama tahminim tohum soldu
ve yakýnda ölecek...

Sosyal Medyada Paylaşın: