Aşk Biraz

_._
kuþlar gibi
kalbimi göklere fýrlatýyorum
herkesin bir mavi gökyüzü vardý ve bir güneþi
aþk biraz parlamaktý


benliðimin gölgesinde muhbir seviþmeleri
küllenmiþ kentin en yakýn yerleri
aðustosun farlarý söndü karanlýkta
devrimler kopuyor
þiirler dökülüyor kýrýk vazo gibi içimden


kiralýk bir odada sallanýyor hayallerim
annesiz ve yetim
týrnaklarým ölüler kitabýna kazýyor ismini
’’mabet aðacýnýn’’ dallarý uyak bulmuyor bu mevsimde
içimdeki okyanus fýrtýnalarla boðuþuyor


sürgündeyim
sesim daðýlmýþ daralmýþ ufuklara
herkesin bir denizi vardý ve bir feneri
aþk biraz da yolculuktu
adýnla baþlamak isterdim bu hüzünlü maceraya
ayrýlýðýn buruk tadýný unutmak için


rüzgarýn fýsýltýsýnda gizlenen bir ruhtur
çingenelerin ezgisinde kaybolan bir yol
uzaktaki parþömenler/son hýçkýrýk/ son yara
ve son kabuk
dara durup son kez soyunmuþtur


bir acý kahvedir
hatýralardan geriye kalan
yüzün eskimiþ olsa da hâlâ
aynýdýr gözlerin belki


lanetlendim
isyancý sayýlýp yakýldým

’’herkes yiyor küllerimi þimdi
kendi benliðini beslemek için’’


_._
Sosyal Medyada Paylaşın: