Mektup lll

Senli cümleler çoðalýyor içimde, sensiz kalmýyor içim
dýþým rüzgar güllerine bakýyor,
güller rüzgara vehim.
Ýmla hatalarým oluyorsun ister istemez.
Ýster istemez, ben isterim.

Þiirler kadar akýcýsýn, bu yüzden kayýyorsun ellerimden,
bu yüzden adýný anmaktaki yüzsüzlüðüm.
Saðlýða zararlýdýr ibarelerimsin,
aynaya her baktýðýmda gördüðüm.

Sana kavak yelleri yolluyorum,
henüz baþýmdayken, baþýndayken henüz hayatýn.
Hayatým
seni bebeklere veriyorum elma þekeri gibi,
martýlara atýyorum
bilmediðin neyim varsa anlatýyorum seni.

Parmak uçlarýmsýn benim, her þeye seninle dokunuyorum.
Seni yazýyorum sana, seninle okunuyorum.
Ne desem, ne yapsam sana sokuluyorum.

Yaðmur yaðýyor þimdi, ýslanýyoruz seni düþünürken.
Islanýyoruz, sen, ben, kuþlar, çiçekler,
sen, sen, sen, tüm evren.
Biz oluyorum seni seviyorken.

Sabahlarý ben uyandýrýyorum seni,
dudaðýndaki ýslaklýk öpücüðümden.
Bana sarýlmak istediðinden açýlýyor kollarýn esnerken.
Her yanýnda benim, saçýndaki daðýnýklýk, pijamandaki kýrýþýk,
gözlerindeki ýþýk hep ben.

Sebebini bilmeden seviyorum seni, seni bilmeden seviyorum.
Nefret ediyorum artýk bildiklerimden
ve tek seni bilmiyorum.

Hatalarým kadar yakýnsýn bana, günahlarým kadar benden.
Gözlerimi yumsam ýþýk oluyorsun,
hiçbir gece uyuyamýyorum senden.

Dýþarýda aðaçlar anlatýyor seni, duvarda saat.
Dursan, zaman duracak gibi,
seninle ölsem, hayat.
Durdurmaya ramak kalýyor içimden geçen taksileri.
Yol bulsam gelemem, kaybolsan bulurum seni.

Sana harcýyorum en bakire kelimeleri.
Gayrimeþru babasýyým artýk söylenmemiþ cümlelerin,
sen anneleri.

Anahtar deliðinde yaþýyorum gizli saklý.
Pinokyodan yalancýyým, burnumdan uzun.
Beni kaybettiðinde bulursun, aradýðýnda yokum.
Ben yanýndayým çünkü, senim.
Seni aradýðýnda bulursun, iþte o benim.

Küçük harflerle yazýyorum sana,
gürültü yapmadan, bozmadan sesli uyumunu.
Huysuz ihtiyarlara seni anlatýyorum.
Seni düþünürken huzur evinde huzursuzluðum.

Bir varmýþ bir yokmuþum,
uyku öncesi hikayelerinde bulmuþum seni.
Ya o kulede saçlarýný uzatan prensessin,
ya da seni canavardan kurtaran prens olmuþum.

Kimi zaman fark edilmeden yanýmdan geçen yabancý gölgesisin.
Gölgen yabancý sen deðilsin.
Gölgen benden tedirgin, ben gölgelerden kýskanç.
Sen benimsin…

Sensiz hiçbir þey kalmadý artýk
sensizlikte bile sen varsýn.
Uyuduðumda gözlerime kapanan,
uykusuzluðumda rüyamsýn.

Çayla þeker gibiyiz seninle.
Birimiz olmasa yetim kalýr demini almýþ sevinç
birimiz olmasa geriye kalan koskoca hiç…

Senle baþlayan cümleleri bitiremiyorum bir türlü.
Ölene dek durmadan yazsam sana,
son tadan ben olurum ölümü.

Ölesiye acýktým kendime, susuzluktan boðuluyorum.
Susamlý can simidimsin benim,
yüzemezken karnýmý doyurduðum.

Küçük kara bir civcivdi çocukluðum,
kalabalýk pazarlarda hýrpalanan.
Haylaz oðlanlarýn ellerinde katledildim durmadan.
Kimseler acýmadý benim acýdýðým kadar,
kimseler bilmiyordu, acýydý aslolan.

Çocukça korkularým var, oldum olasý korkuyorum.
Karþý balkonda elbise silkse komþu kadýn,
kýyamet koptu sanýyorum.
Her ateþ edildiðinde vurulan benim,
durmadan kanýyorum

Sen diyorum yine, aðýz dolusu kusar gibi istemeden,
sen.
Neyim kaldýysa elimde,
ya da kaybettiðim neyim varsa, senden.
Arkadaþ sohbetlerimsin, en sýkýcý tavla partilerim.
Son anda mars olmaktan kurtaran düþeþimsin benim.

Sadece nakaratýný bildiðim þarkýlar gibisin.
Tek sesli korolarda söylenirken ismin,
dinlesem.
Kekelesem söylerken,
se se sen…

bu þiir hiç bitmeyecek.
hep yazýlacaksýn sen
bittiðinde öleceðim,
öldüðümde biteceksin zaten.
Yeri bilinmeyen gizli bir gömüsün,
haritan ben.
Sosyal Medyada Paylaşın: