Portfolyosunu Arayan Şiir

ne uzun zaman oldu deðil mi sevdiðim
ellerimin, ellerinde sýmsýcak duruþu
ve kavruluþu...
akþam oluncu avlunun baðrýnda saklanmýþ
sýðýrcýklarý beslerdik
önce biraz ürküþürlerdi
ama sonra alýþýrlardý avuçlarýmýzda durmayý


dünya ne küçük deðil mi sevdiðim
bazen yarý çýplak bir çocuðun aðlama sesleriyle doluyor kafamýz
bazen beyoðlunda bir pazarda kayboluyor gözlerimiz
kalabalýk içinde epirken kelimelerimiz
nasýl dolmuyor gök boþluðu...
þarkýlar tükenmezken mýzrabýn ucunda
meylenirken ýlgýn ýlgýn badelerde


uzak ya da yakýn olmak
bir elmanýn yarýsý olmak
yahut madalyonun
öte yüzünde recm edilmek
ne tuhaf deðil mi sevdiðim


-misketlerimi kim çaldý bilen var mý-
uzun saçlarýný kim ördü dünyanýn
portakalý kim soydu...
telefonlar neden cevapsýz çaðrýlarla dolu
insan ruhu iletken midir
ellerine dokunsam bir þiir yeniden yazýlabilir mi


utanmadým sevdiðim
sevmeyi yeniden öðrenmekten
seninle yinelenip de seviþmekten



ben þimdi dudaklarýný diktim yalnýzlýðýn
rengini sildim siyahýn gözkuþaðýmdan
þimdi bin kelamla portfolyosunu arayan þiirim




Sosyal Medyada Paylaşın: