O hep aynýydý, Güldüðü zaman susar, Aðladýðý zaman konuþurdu... Yüreði nasýr elleri kalem tutmuþtu. Gözleriyle dünyayý aydýnlatýr, Kalbiyle sevgi daðýtýrdý. Bazen anlatýrdý,o bir topraktý, Ezilmiþ ama yine de nankörlük yapmamýþtý, O etrafý kalabalýk bir yalnýzdý... Durmadan anlatýr,ama kimseye anlatamazdý kendini... Elleriyle bir dünya yapmýþ,depremlere dayanamamýþtý... Acýlara güler,gülerken de aðlardý... Mecburiyetlere mecbur kalmýþ, Hasretlik denizinde boðulmuþ bir insandý... 1979
Sosyal Medyada Paylaşın:
günaydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.