MELEĞİM

Özlemin iliklerimi sýzlatacak kadar derinken,kime anlatayým yokluðunu

Ve
Öylece beni bana býrakýp
Yüreðimin yarasýný sarmadan gidiþini
Anlatamadýklarým kadar gizli
Gösteremedilerim kadar yangýn
Daðýtmak vardý bu iðrenç hayatýn çehresini
Kepazeliðin öznesini
Ömrümün virgülünü
Sonra noktayý koydum zayýflýðýn gölgesine
Terk edilmiþ bir kadýnýn izi var her köþede
Ben içime kaçýyorum
Ýçim benden
Her satýr arasýna akan gözyaþlarým
Tutamadým seni
Ve ben ellerimi kestim

Ne istedik bu hayattan
Ne bekledik
Sustuk
Susturulduk
Konuþmadýk
Her derdimize razý
Her kederimize peþkeþ çektik
Neydi bu hayat denen gömleðin ilikleyemediðimiz düðmeleri
Onlar mý yoktu
Biz mi bulamadýk

Alýþamýyorum yokluðuna
Islah olmuyorum
Öylesine küçük,öyle zayýf
Tuttuðum ellerinin sýcaklýðý
Çýldýrtýyor býraktýðýn soðukluðu
Bunu kýyamet günü anlayacaksýn

Bugün senin doðum günün
Seni sensiz hangi mumda yakayým
Hangi sokakta,hangi köþede
Gel diyorsun biliyorum
Mezarýnýn baþýnda hangi aðýtý yakayým
Mahþerimi yaþatan yürek yangýnlarýna
Haram olsun bütün yazdýklarým
Toprak kokan yanaklarýndan öpüyorum

Þimdi duvarda resmin
Sýmsýcak ve biraz boynu bükük
Ne varsa yaþanmýþ
Bir yasak gibi duruyorsun

O kadar aðlak
O kadar masum
Dualar okuyorum senin için
Cennetin gül bahçelerinde uyu

Sosyal Medyada Paylaşın: