Mektup l

Þimdi baþladým sana yazmaya…
Belki doðmadan önce, belki öldükten sonra,
þimdi iþte, þimdi ne zamansa.

Nereden baþlasam,
bittiði yerden mi acaba?
Baþladýðý yerde bitenlerden,
bittikçe çoðalanlardan mý yoksa…

Duyduðum her ses senin biliyorum,
sen bana duyurmak için konuþuyorsun aslýnda,
seni bana duyurmak için bu muamma.
Kimsin sen, nerdesin bilmiyorum,
sen diye bir þeysin sadece.
Sadece sen… ne demeksen?

Kendimi bildim bileli bilmiyorum kendimi,
ölü þairlerin mýsralarýndan öðrendim bilmemeyi.
Unuttuðumuz kadar varýz çünkü,
bildiðimiz kadar yokuz…
bu yüzden iþte böyle bilmeden konuþtuðumuz.

Anlaþýlamayan cümleler var ellerimde,
yine de ellerim dolu diye yüreðimle yazmýyorum sana,
yüreðim dolu diye ellerimle yazýyorum
bile bile bilmediðimi…
Sosyal Medyada Paylaşın: