AŞKTA KAYBOLMAK
Her adýmým sana varmaktan uzaksa
Kendini bu rüyada yaþadým sanma.
Günler geçtikçe unutuyorsan adýndaki harfleri
Aþkýn yüreðimi yaktý diye hayýflanma.
Güneþ batýþýnda ufkun kýzýllýðýna
Yüreðin diye bakmadýnsa “ahý” dudaðýnda anma.
Ölümün, ölümde dirilmek için deðilse
Ölmek, bir hiçliktir kendini öldün sayma.
Bâdeden içmek niyet, kendin bulmaktýr.
Yitiyorsan yolda bu nice baðlanmaktýr.
Aþk, aþk diye demir tavýnda dövülmediysen
Yýldýz misali kendini gökten kaymýþ zan.
Yakma baðrýmý gülþen’de ey diken.
Arzum güle varmaktýr, içimde bir iken.
Sen de ben kendim buldum, yitmem mutlak.
Aþkta ölüp doðmaktýr budur hakikat.
Ölüp öldürmek deðildir, sevdadan niyet.
Mecnun Mevla’da öldü bilmez misin niçin?
Bu bedenin elbet toprak olacaktýr.
Hakiki insan hayýrla anýlandýr.
M.S./2008
kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.