ah þu dertler yok mu
silkinerek uyanýyorlar hep birden
can suyuna kavuþmak için
cümleler sýralanýyor dil tespihine
hançeri hiç pas görmemiþ
þehir eþkýyasý kadar acýmasýz
ruhta bir düðümdür dert dedikleri
gah sabýrla çözülür
gah kirli bir kördüðüme dönüþtürülür
kalýcý sanýrsýn
oysa
zihin bulantýsýna dönüþtüklerinde
ya delirmektir manalý uyanýþlara
ya da her þeyi devirip gitmektir
mukaddes diriliþlere
vakit akþama dönmüþ
ortalýk kara yansýyan turunç rengi
kül eden gama teslim oluyorum
kar serpiliyor boylu boyunca
içime gamý gömmüþüm iþte
üþüyorum
ruhumun sesini dinliyorum
bir daha
bir daha, bir daha, bir daha…
bir çok defa...
bazý þeyleri anlamak için
gözyaþlarýma karýþýyor içleniþim
her damla
insan olmak ile kalmak ara yerinde
kaç defa düþtüklerimi
geçen zamanýn ziyanýný
hesaplýyorum
bir kaç defa
o zayýf hendese bilgimle
dünyaya yetiþmek telaþý devrilip düþüyor yere
ne yerlisi ne yabancýsýyýz aslýnda kendimizin
fani olan her þey ziyan
o vakit tek dosta döndürüyorum çare arayan gönlü
þadýrvanda su donmuþ
havada zaman donmuþ
bak… dostum
kar yaðýyor dýþarýda
soðuk bu kar tanelerinde saklanýyor
üþüme
sobaya odun at
sobanýn dibine dek yürü
ýsýn biraz
camdan izliyorum
nefesim camý mühürlüyor
yaþýyorum
rahmeti yayana sesimi duyurmak için
aslýnda insaný en iyi O’ tanýr
ömür geçiyor hiç aralanmadan
nefeslense biraz
dursa, dinlense…
ellerimle yoklasam
kavrasam sonra en derin çatlaðýndan
en büyük derdimi bulsam tek hamlede
o ana ulaþýp
otursam oradaki kendimin karþýsýna
dertleþsek
dert ahalisi
sabahlara dek çarpar kapýlarý umudun yüzüne
acýnýn adý alýþmaktýr artýk
aldýrma …
umudunun yüzüne tekrar tekrar bak
yaðmur indirecek dost birazdan
yanan yüreðe
aþýp geçtiðin eþiðe
dert biter sabýr bitmez
kaygý biter hayal bitmez
gülmek aðlamak biter düþünmek bitmez
kavuþmak biter beklemek bitmez
ben neden bitmezlerin içinde aramýyorum
gerçek dostu
kar hafifliyor
kuþlar hala darý aramakta
doðruluyorum dert eþiðinden
eski yerine yeniyi
hüzün yerine neþeyi
terk yerine seyahati
an yerine günü devþiriyorum
biliyorum
uyuyup uyandýðýmda dostum beni bekliyor olacak
gerçek dost
her gönle anlayacaðý lisanla
tane tane anlatýyor aslýnda
lapa lapa kar yaðarken
abasý yamalý bir derviþ gibi
þu cümle geçip gidiyor zihnimden
hayatta en güzel þey
deðerli olmak
var olmaktýr
hem de varoluþlarýn en þereflisidir
yaþamak…
bir gün çekilen perdeler aralanýr
aþikar olur tüm masalsý sýrlar
bir gün hüzün rýhtýmýndan sis perdeleri de çekilir aradan
ne göðün maviliði kalýr
ne de denizin sakinliði
zaman bile durduramaz seni
bir basiret makamýdýr ötelerin ardýný görmek
kar gibi beyaz sanma bu ihtiþamlý yankýyý
sakýn yalan sanma gözlerin görmediði gerçeði
ve bir gün hayatý ikiye ayýran bir gölge
kayýp gider zamanýn boþluðuna
içimizde kayýp giden
ne yolcudur
nede yol
kaybolan da biziz
kalan da…
redfer