neden
kitaplarýn tozlu sayfalarýnda sessizce bekleyen
bir kelimeyi sevindirmek için
bir ömür boyu emek sarf ediyoruz
sadece kelimeyi sevindirmek deðil elbet gayemiz
hepimizin onlarca kez içinden geçtiði
ama bir türlü söylemeye cesaret edemediðimiz
bir söz o
seni seviyorum
iki insan bir an göz göze gelir
biri diðerinden bekler sonrasýný getirmeyi
öbürü de berikinden bekler devamýný
ancak ikisi de bir diðeri sonrasýný getirmediði için
o sahneden ebediyen çekilir giderler
o çekirdek bir an filizlenemez
o tohum kabuðunu çatlatamaz bir türlü
garip ki
ikisi de ayný fikirde olduðu için olur bu kayýp
garip ki
ikisi de birbirini beklediði için
birbirlerini sonrasýnda bekleyemez olurlar
birbirini teðet geçen hikayelerin
sessiz çýðlýklarý gibi deðil mi
söylenmemiþ sözler
yapýlmamýþ danslar
gidilmemiþ seyahatler
yaþanmamýþ aþklar
duyulamayan görülemeyen yazýlmamýþ aðýtlar
bir kelime ki
milyonlarca insan belki
bu hayata o sözü duyarým diye geliyor
velakin
ne o sözü söyleyecek olana izin veriliyor
ne de o sözü duyacak olan duymayý bekliyor
içinde koca hayatýn anlam kodunu taþýyan çekirdeðin
çürüyüp çimlenmediðinden canlanamayan hayallerin
çekirdek olduðunun bile bilinmeden unutulmasý
ne garip
birlerin bizde birleþip
tekrar bir olamamanýn
sonsuza dek sürecek ýstýrabýný yüklenmiþ
bir kelime o
seni seviyorum
ah benim iki gözüm
ah benim hayýrlara yorulmaz düþlerimin çözümsüzlüðü
kördüðümüm
bir tutku kamçýsý þaklayýp yüreðimde
uyanýnca geceleri kan ter içinde
alfabesiz kelimelerin sesi oluyorsun
Ýçinde belki de
eþsiz inciler saklayan
derin mavi okyanuslardýk birbirimize
küçücük bir kum birikintisi
incecik bir sahil
coþkulu dalgalarýmýzýn buluþmasýna izin vermedi
açýlamadýk birbirimize
dokunamadan geçtik birbirimizden
okyanus iken hep kýyý olmayý tercih ettik
hep kýyý
hep kýyýda
hep bir köþede
bir gülümsemeden sonra
gecenin karanlýðýnda
veya günün her hangi bir vaktinde
hangi aðacýn arkasýna saklandýðýný belli etmeden
bir gölgenin üfürdüðü
bir neyin aðzýndan çýkan
sonra kýpkýrmýzý alevden bir sesle
o sözü haykýrýlým birbirimize
seni seviyorum
o müthiþ an
o efsane sahne
birkaç harfle yazýlmýþ hikaye
en çok hak ettiði anda
bir þekilde
seslendirilmeli
ah benim sevdiðim
ah benim üstüne akþam güneþi düþmüþ yamacýmda açan
dað zambaðým
þimdi çaldýðý ýslýkla kimi çaðýrdýðýný bilmediðim
bir orman sabahýnda
yerlerde mevsim örtüsü
iðne yapraklý aðaç dallarýnda seni arýyorum
ben deðilim deme üzülürüm
çifte kavrulmuþ yalnýzlýðýmla
bir dalýn daha basýldý üstüne
duydun mu o sesi
bak bahar geldi de geçti bile
rengi solan dallar ve kuþlardan biliyorum
görüyorum denizler dalgalarda boðuluyor
bulutlar gökyüzünde darmadaðýnýk
vay sesi deli hasret
vay sesi hele þu kara kýþ bir geçsin de
bahar gelsin diyen aðýr esaret
ben yaðmur bekleyen toprak gibi
seni seviyorum
redfer