HAYAT BU İŞTE
HAYAT BU ÝÞTE!
Kýrýlacaksýn bir gün,
Gücünü yitirmiþ bir dal gibi;
Ya bir kasýrga þiddetiyle,
Ya da çýrpýnan kuþun hiddetinde,
Kopacaksýn gövdenden, yýðýlýp kalacaksýn,
Seni sen yapan toprak üstüne…
Kimse bilmeyecek neler çektiðini.
Attýðýn sessiz çýðlýklardan bihaber,
Sükunetle gittin sanacaklar.
Oysa en büyük sessizlik daha acýdýr haykýrýþtan,
Ýþitemeyecekler!
Anlatmak isteyip de anlatamadýklarýnla,
Karýþacaksýn özüne yavaþ yavaþ…
Yarana merhem olmak yerine,
Ýnatla tuz basanlar,
Ýçindeki derin yalnýzlýðý görmeden,
Çok da seveni vardý diyecekler!
Vicdanlarýný rahatlatmak için,
Haklarýný da helal edecekler!
Hayat bu iþte, giden gelmiyor!
Kýymet bilmek gerek sözleriyle ,
Aðlayanlar olacak!
Ölenle ölünmez sahi deðil mi?
Yaþayanla yaþamayý bilmeyenler!
08.04.2024
SEÇÝL BEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.