Saraylarda ki yanký, çýðrýþýr zalim. Cihana da sýðmayan derin ahvalim. Efsunuyla düþlerde, mavi sevdalar, Her köþede hatýra, ah bir zamanlar.
Hicraný derinlerde, sevda-i eski, Bahtiyar zamanlardý, hepsi hayali. Dilimde ki suskunluk, gözümde nemler Kimselere duyurmaz, ruhumda demler
Leyl-i hicabýndayken, yanar kandiller, Zulmetinle beraber, akar gamlý ter. Süzülen tuz -yaþlarda, umutlar mahpus, Kus içindeki kini ey Ýstanbul, kus
Rüzgar ile savrulur, ruhumda hicran Bu hasret, ve bu vuslat, hayal-i canan. Ruhum sarar sarmalar, binbir efkârla, Aþikar da eyledi, yalnýzlýk kârla.
Beyaz örtüsünde ki, karlar düþerken, Gecenin ortasýnda , daha çok erken. Bir vapurun misali, hüzne yelken aç, Derinlerde kaybolur, kaçar isen kaç
Gamlý sabahlarýnda, bir taze hüzün, Ey Ýstanbul içimde, elemli bir gün. Geçmiþ mazi izinde, eski zamanlar, Þimdi hepsi sandýkta, vah neye yarar?
Sokaklardaki yanký, kül rengi sisler Her bir köþede baþka, kederli hisler. Eyüp’te hep dualar, Fener’de aþk var, Her adýmda hatýra, binbir telaþlar.
Gecelere dökülen, yýldýz misali, Sessiz sessiz akar da, andýz misali. Ýstanbul, ayný mahzun kalbim gibisin, Sonsuz deryalarýnda,yitik dibisin.
Ruhumda ki izlerin, silinmez baki, Her bir köþede ayyaþ,her köþe saki. Ýstanbul’um sensin de , benliðimde nur, Mahzun gönlümde bir kor, yanar hep durur
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavi66 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.