-//
güz ikindilerini küçültürken gölgem
sebebi bilinmeyen bulutlar büyüttüm hüzün hanemden
geçip giden her saliseyi an be an feryada yükledim
“ eksilen ömürdür, kazanan zaman !” söylemini yük ederek.
sevme hakkýmý büyüttüm zamanýn kül bastý yanýný deþifre ederek
uyku bilmez gözlerimi ovuþturarak
nice güneþler büyüttüm tenimin giysisiz yanlarýný yakarak
biriken ömür sandým oysa biriken bir þey yoktu tükenenleri çoðaltarak
bunca kötülüðe seyirci kalanlar mý suçluydu
yoksa kötülüðü kendine maharet bilip alkýþ bekleyenler mi…
sonsuz düþünceyi büyüttüm derin ve çözümsüz sýnavlar geçirerek
haddimi bildim çoðu zaman haddini bilenler karþýsýnda
haddimi aþtým fazlasýyla hadsizliðin daniskasýný yapanlar karþýsýnda
haddimi büyüttüm halsizlikleriyle can yakanlar ordusunda
dudak tiryakiliðine hasret çömez gülümsemeler büyüttüm büyümeyi unutmuþ sevinçler bulvarýnda
azýcýktým hani çoðalmayý bildim hamd olsun hamken piþmeyi büyütme noktasýnda
aksimi ölçmedim asla dev aynalarda
yüzümü küçük su birikintilerinde seyrettim büyüttüm düþüncemi düþüncesizliði maharet sanan düþünemeyenler sokaðýnda
ayrýþtým bazen ayrý düþünenlerden uzaklaþarak
hoþluk geldi aklýma hoþgörü rütbesini büyüterek hoþgörüyü bilenler arasýnda
elime iliþtirilmiþ hasbelkader hüzün kitabesini hep okudum tersini uygulayarak hayatýmýn mabedinde
sevgi dedim çoðaldým
insan dedim büyüdüm
evrenin mim noktasýnda
-n u r e t t i n ÖNDER