Çaresizlik içinde baba olmak!

Saçý, sakalýna karýþmýþ...
Sýrtýnda rengi solmaya yüz tutmuþ bir ceket...
Altýnda ütüsüz, kýrýþýk bir pantolonu ile!
Gariban bir baba!
Yanýnda ise küçük bir çocuk..
Kucaðýna sikýþtirdýði iki ekmek ile boynu bükük bir manav yakýnýndan geçer!
Çocuðun gözü bir an tezgahtaki çileðe iliþir...
Caný çeker, duraksar...
Babasýnýn ceketini çekiþtirir...
Eli ile çilek tezgahýný gösterir...
Baba caným çekti!
Bana çilek alýrmýsýn?
Baba duraksar!
Elini cebine atar!
Cep delik!
Cepkenine bakar...
Cepken yýrtýk!
Üstelik parasý da yoktur...
Çaresizlik içinde...
Buðulu gözlerle, çocuðuna bakýnýr...
Eliyle çocuðun yanaðýna dokunur...
Yutkunarak, boðazýnda düðümlenen hýçkýrýklý sesiyle seslenir...
Yavrum cüzdanýmý evde unutmuþum!
Dönüþte alsak olurmu yavrum!
Çocuk, dudaðýný büktü!
Baþýný öne eðdi, ümitsiz bir ses tonu ile; Peki baba dedi...
Gözlerinden iki göz yaþý yere damladý...
Bu durum, Babanýn yüreðini daðladý...
Gözleri doldu...
Dizlerinin baðý çözüldü...
Oradaki bir duvarýn dibine çöktü...
Öyle bir küçüldü ki, sanki yok oldu!
Kendini tutamadý...
Ýsyan etti...
Fakirliðin gözü kör olsun!
Artýk nafile, kendini tutamadý aðladý...
Neden Allah’ým!
Neden ben?
Þuan, keþke yer yarýlsa da girseydim dibine...
Çocukta aðlýyordu içini çekerek...
Baba da için için kendine kýzýyordu...
Hem de baðýrarak!
Neden?
Neden?
Diyerek, avazý çýktýðýnca baðýrýyordu!
Belki de hiç yoktu evin de yiyecek!
Çocuk mahsun, çocuk üzgün aðladý...
Hýçkýrýklara boðularak...
Baba, gözyaþlarýný elinin tersi ile sildi...
Ayaðý kalktý çocuðunu kucakladý!
Baðrýna bastý...
Oradan gözü yaþlý uzaklaþtý...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: