Gönüldeki kararan Nur!
O, kapý komþu Nur’a aþýktý...
Nur"la konuþkan hep mutlu ve þen þakraktý!
Çünki o, bir güzeller güzeline, gönül vermiþti!
Nur’un o, can alan sahte güzel bakýþý ile!
Aþkýn büyüsü birden kalbine akmýþtý!
Aþk kurbaný, artýk gece, gündüz onu düþünür olmuþtu!
Bu duruma karþýsýnda o, geçte olsa, bu oyunu anlamýþtý...
Ne kadar dirense de...
Gönlünü kaptýrdýðý Nur her daim rüyasýna girmiþti!
Artýk, sevdasý aþkla dört nala, sevdiðinin peþinden koþmuþtu!
Nur, þýmarýp nazlandikca..
O, sevdiðinin gönlüne girebilmek için, çok dil dökmüþtü!
Ama sevdiði bencil, þýmarýk Nur, hiç yüz vermemiþti!
Nur, kendince çok havalý, bencil!
Biraz da ukala çok da vefasýzdý!
O, gönülden seven, þen, þakrak delikanlýyý hayata küstürmüþtü!
Bu karþýlýksýz aþk!
Bu tertemiz gönülleri yakan aþk!
Nur’u havalara...
Onu da buhrama sokmuþtu...
Artýk, hayatýndan bezdirmiþti!
O da bu sevdadan, içi yansa da vaz geçti...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.