BİR ESKİ ZAMANDI

Bir eski zamanýn öyküsüydü Kerem’in Aslý’sýna olan sevdasý,
Gökyüzüne yükselen bir ateþ gibi yandýðý, gönül aþkýnýn coþkusuyla.

Karanlýk gecelerin kucaðýnda buluþurlardý, yýldýzlar þahit,
Aþýklarýn ruhlarý arasýnda sürüklenen bir nehir gibi akardý zaman.

Aslý’nýn gözlerinde yanan o derin ýþýk, Kerem’i büyülerdi,
Güneþin doðuþunu kýskandýracak kadar parlak, sevgi dolu bir bakýþla.

Gizemli bir mistik rüzgar eserdi, aþkýn melodisiyle dans ederdi yapraklar,
Kerem’in kalbi çýrpýnýr, Aslý’nýn adýný her esintide fýsýldardý.

Birbirlerine sarýlýrlardý, ruhlarýnýn dokunuþuyla birleþen bedenler,
Zamanýn durduðu o anlarda, sonsuza dek sürecek gibi hissederlerdi.

Aþklarý, mevsimlerin deðiþkenliðine meydan okurdu,
Kýþýn soðuðunda dahi yüreklerinin sýcaðýný hissederlerdi.

Gecenin sessizliðinde, yýldýzlarýn altýnda yemin ederlerdi birbirlerine,
Ebedi bir aþkýn teminatýydý bu yemin, hiç solmayacak bir çiçek gibi.

Kerem’in Aslý’sýna olan sevdasý, týpký bir masalýn kahramanlarý gibi,
Gönüllerinde yaþayan bir efsane haline gelmiþti, aþkýn sonsuzluðuyla.




Sosyal Medyada Paylaşın: