Masamda raký dolu kadehim, Kafam duman duman elimde cigaram… Dumanlarýn içinde hayalimdesin bu akþam, Bir hasret þarkýsý dilimde, Kâlbimde sýzým sýzým bir acý Kanýyor âþk yaram… Anladým ki sevdiðim eðer yoksan yanýmda, Boðazýmdan geçen lokma, Aldýðým nefes, Yaþadýðým bu hayat bile artýk haram bana
Býraktýðýn o mektuplar, Bir de o son resmimiz… O günlerden bugüne senden kalan tek bir iz… Direndiler yýllara Unutturmadýlar seni… Sen buradan gideli, Beni hep ettiler teselli…
Dön- gel artýk neredeysen, Artýk gücüm kalmadý, Yollarýný gözlerken, Yavaþ yavaþ tükeniyor bu beden… Tez gelirim demiþtin, Veda edip giderken… Kaç bahar geldi geçti… O sözlerin üstünden
Ne olur geç kalma! Özlem dolu hasretle yolunu gözlerken, Sana kavuþamadan, Belki de ölecek, Seni kendinden bile çok seven
Ne olur geç kalma…!
09.06.2024 Erman Ulusoy / KIRKLARELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.