iza zulzilet

iza zulzilet

I
gecelere pusu düþtüðünde
naftalin kokulu kefenlerimize sarýlýr
isyanlarýmýzý sunardýk dua’lý avuçlarýmýzla

ölümü çakýr gözlerinden öper
doðum sancýsýyla uyanýrdýk her sabah

umuda dair okuduðumuz þiirler
merhemi olurdu yaralarýmýzýn

hep hüzün hep ayrýlýk

ve sonunda
umut dolu haykýrýþlar dökülürdü
en sessiz kelimelerimize sýrdaþ kalemimize

kumdan kalelere sýðýnan bebeklerimize
türküler söylerdik annelerinin yerine

II
saðýr kesilmiþti mavi

ay doðmamýþtý gecelerine

gün güneþten kaçar, güneþ yüzünü gizlemiþti güne

yaðmurlar bile kýskanmýþtý bereket tohumlarýný
münbit olduðunu sanan ideolojilerin üstünden

III
þimdi
artýk þairler kibirli
kelimeler kasvetli
kabil’ler köþebaþlarýnda sefil
sevda dedikleri iklimlerde
müennes düþleri söylemekte dil
aþk gurbete düþmüþ
sahte gözyaþlarý olmuþ kefil

IV
dýþýmýz içimizi örttüðünde
melekler utandýðýnda ins’den

en güzel kelam raflarda tozlandýðýnda örneðin
en’lerin çoðaldýðý
iz’lerin kalmadýðý zamanlarda

bir sýkýntý kaplardý içimizi
kalp çýrpýntýlarý duyulurdu ALLAH nidasýna eþ

ya içimizdeki çocuðu öldürürsek ne yaparýz
ya da çocukluðumuz ölürse biz nasýl yaþarýz

ya bir de söylediklerimizi duyamasak

merhametten nasibimizi alamasak

ve bir daha sevemesek

aþk’a inanmasak örneðin


iþte o zaman

iza zulzilet



H.Ali Aydýn
04.10.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: