iza zulzilet
iza zulzilet
I
gecelere pusu düþtüðünde
naftalin kokulu kefenlerimize sarýlýr
isyanlarýmýzý sunardýk dua’lý avuçlarýmýzla
ölümü çakýr gözlerinden öper
doðum sancýsýyla uyanýrdýk her sabah
umuda dair okuduðumuz þiirler
merhemi olurdu yaralarýmýzýn
hep hüzün hep ayrýlýk
ve sonunda
umut dolu haykýrýþlar dökülürdü
en sessiz kelimelerimize sýrdaþ kalemimize
kumdan kalelere sýðýnan bebeklerimize
türküler söylerdik annelerinin yerine
II
saðýr kesilmiþti mavi
ay doðmamýþtý gecelerine
gün güneþten kaçar, güneþ yüzünü gizlemiþti güne
yaðmurlar bile kýskanmýþtý bereket tohumlarýný
münbit olduðunu sanan ideolojilerin üstünden
III
þimdi
artýk þairler kibirli
kelimeler kasvetli
kabil’ler köþebaþlarýnda sefil
sevda dedikleri iklimlerde
müennes düþleri söylemekte dil
aþk gurbete düþmüþ
sahte gözyaþlarý olmuþ kefil
IV
dýþýmýz içimizi örttüðünde
melekler utandýðýnda ins’den
en güzel kelam raflarda tozlandýðýnda örneðin
en’lerin çoðaldýðý
iz’lerin kalmadýðý zamanlarda
bir sýkýntý kaplardý içimizi
kalp çýrpýntýlarý duyulurdu ALLAH nidasýna eþ
ya içimizdeki çocuðu öldürürsek ne yaparýz
ya da çocukluðumuz ölürse biz nasýl yaþarýz
ya bir de söylediklerimizi duyamasak
merhametten nasibimizi alamasak
ve bir daha sevemesek
aþk’a inanmasak örneðin
iþte o zaman
iza zulzilet
H.Ali Aydýn
04.10.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.