BİR ANNENİN FERYADI
BÝR ANNENÝN FERYADI
Menenjit imiþ hastalýðým dediler ki;
’Çaren yok’
Yanýyorum hararetten bir yudum su veren yok
Ben yavruma doymamýþken ayrý koydu yolumu
Bu hastalýk kýrdý benim kandýmý,kolumu
Gidiyorum çiðer parem iyi dinle sözümü
CANIM YAVRUM
Belki artýk hiç göremem yüzünü
Kimse yokki býrakayým seni emin ellere
Sen aðlarken,
Ben kabrimde bakarmýyým güllere?
Ne olursun sus hiç aðlama
Çatma hilal kaþýný!
Kimsesizsin minik yavrum kimler siler yaþýný?
Kimler sesini doyuracak
Kimler seni soracak
Kimler ’yavrum’ gelin olmuþ diye hayal kuracak
Ahhhh bilseydin senin için ne hayaller kurmuþtum
Bir gün kýzým büyür diye hep düþünüp durmuþtum
Bu feryadým sitem deðil ben razýyým kadere
Körpe kuzum,minik kalbin dayanýrmý kedere?
Küçücüksün,dünya seni harab eder bebeðim!
Seni böyle kundaðýnda nasýl býrakýpda gideyim?
Yapayalnýz çekemezsin bu hayatýn kahrýný
Ne olur yavrum,sakýn üzme harab etme kendini
Son bir defa kundaðýný sarar iken koklayarak aðladým
ALLAH büyük, seni korur deyip ümit baðladým
Bir gün büyür de düþünürsen ANNEM-BABAM kim diye?
Bir FATÝHA oku yeter senden bize hediye
Gel son defa koklayayým nefeslerim sýklaþtý
Karþýmda dur seyredeyim gitme vaktim yaklaþtý
Ne o ’YAVRUM’aðlýyorsun sus aðlama bir daha
Gidiyorum artýk seni ýsmarladým ALLAH’a
______Pakize DURSUN (Özbaþ)
_____19/10/1979
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.